Bij de aflevering van een huur sta-op stoel ontstaan vaak leuke en gezellige situaties. Vandaag was ik bij een jongedame van 101 en een half jaar. Het was een tengere dame die nog een prima set hersenen had, wel wat doof natuurlijk maar dat ging de pret niet drukken.
Mag ik u assisteren?
Voordat de sta-op stoel helemaal op maat was afgesteld moest ik deze dame even assisteren naar een andere stoel. Familie stond al paraat om te helpen, trekkend aan de armen en steunend onder het oksel, mij een doorn in het oog. “Mag ik u even assisteren?” haar respons, “Natuurlijk mag een jongeman dat.”
De enige hulp die ze nodig had, was een handreiking. Beide armen naar voren zorgt voor een betere opsta houding. Het lichaamsgewicht moet namelijk eerst naar voren. Dan pas strekken naar de staande positie.
Dans
Eenmaal staande kon ze mijn arm vasthouden met beide handen. Een hand bij mijn hand, de andere op mijn onderarm. Samen liepen we naar de bank, even een draai maken en ze kon weer gaan zitten. Ik zei: “Alsof we samen een mooie dans maken. Ik kan u zeggen ik heb niet vaak gedanst met iemand van boven de 100 jaar.” Haar respons:
“Ik ook niet!”
Oud worden is leuk, oud zijn……..
Juist deze korte humoristische opmerking is precies wat echt oud worden zo moeilijk maakt. Iedereen uit je generatie is al overleden, bij 100 jarigen is het zelfs zo dat een generatie daaronder ook al aan het overlijden is.
Daarom deze oproep: Kent u een jongeman van 100 plus, die nog graag een keer een cha-cha-cha of tango wil dansen met een generatie genoot? Wij horen het graag.
Wilfred Pathuis, Fysiotherapeut
